Vissen: de vergeten slachtoffers

Vandaag is het 'World Day for the End of Fishing'. ¹

Te vaak vergeten we vissen. Te vaak hechten we aan vissen minder belang dan aan veel andere dieren. Dat geldt zelfs voor dierenrechtenorganisaties. De meeste focussen niet op vissen.

We brengen vissen voor het gemak onder in één categorie. Tussen varkens, koeien, mensen, geiten en olifanten maken we strikt onderscheid. We zeggen niet: zoogdieren.

We tellen vissen, eenmaal gedood, voor het gemak per gewicht in tonnen, in plaats van in aantallen individuen. We kunnen op basis van deze statistieken een ruwe schatting maken: wereldwijd doden wij 2,7 biljoen vissen per jaar. Dat is 50 keer zoveel als de 56 miljard dieren uit de vee-industrie. Dus voor iedere kip, ieder varken, iedere koe, ieder schaap, ieder konijn, iedere geit, eend, kalkoen en ga zo maar door, doden we 50 vissen.

Maar het gaat niet om aantallen. Het is geen wedstrijdje statistiek. Het gaat om het onrecht dat we iedere keer één individu aandoen.

Hun lijden is verschrikkelijk. Als gevangen vis kun je misschien het beste doodgedrukt worden in een visnet. Beter dan een uur lang langzaam stikken op het droge. Beter dan een zuur of zoutbad. Beter dan dat bij vol bewustzijn je ingewanden uit je worden gesneden. Beter dan sterven in ijswater.

Beter? Het is verschrikkelijk om dat uit te drukken. Doodgedrukt worden tussen soortgenoten de beste optie? Als mens kun je je weinig dingen voorstellen die erger zijn. Het Heizeldrama staat in het collectieve geheugen gegrift. ²

Te vaak vergeten we de vissen. Hoeveel mensen worden er niet zelf benoemd vegetariër, maar blijven nog wel vissen eten? Waarom wordt vis verkocht met duurzaamheidslabels, wat betekent dat de vispopulatie in stand blijft, zodat mensen nog jarenlang door kunnen gaan met vissen doden? Waarom denken veel mensen en organisaties die opkomen voor de planeet vooral in termen van populaties? Dat we duurzaam moeten vissen in plaats van dat ze denken aan het leed van deze dieren?

In de supermarkt liggen blikjes met dolfijnvriendelijk gevangen tonijn. Of het ook tonijnvriendelijk is, lijkt niemand wat te kunnen schelen.

Laten we op deze dag, de World Day for the End of Fishing, stilstaan bij de vissen. Laten we de vissen ook morgen niet vergeten. En laten we blijven strijden voor een einde aan hun lijden. Voor een einde aan de visserij.