Reactie Animal Rights op schorsing Utrechtse vergunning voor zenderen wolf

Op 9 september 2024 vond de behandeling ter zitting plaats bij de voorzieningenrechter van een verzoek van Animal Rights en Faunabescherming om over te gaan tot schorsing van de verleende omgevingsvergunning voor het verstoren, vangen, verdoven, onder zich hebben, zenderen en negatief conditioneren van wolf GW3237m met gebruik van pootklemmen, verdovingsgeweer en paintballgeweer. Dit totdat de bezwaren van de dierenrechtenorganisaties behandeld zijn.

GW3237m is een wolf geboren op de Noord-Veluwe en gevestigd op de Utrechtse Heuvelrug die af en toe interesse in loslopende honden toont. De provincie Utrecht en de Zoogdiervereniging willen de wolf negatief conditioneren door het dier een halsband met zender om te doen.

Op 16 september deed de voorzieningenrechter uitspraak. De vergunning is geschorst tot twee weken na besluit op de bezwaren van de organisaties. De rechter: “De conclusie in deze uitspraak is dat het college op dit moment de noodzaak om deze activiteiten uit te voeren onvoldoende heeft onderbouwd. De voorzieningenrechter schorst daarom de omgevingsvergunning tot twee weken na bekendmaking van de beslissing op bezwaar. Dat betekent dat de provincie de wolf met kenmerk GW3237m tijdens de bezwaarprocedure niet mag vangen, verdoven en zenderen en dus ook niet negatief conditioneren.”

Animal Rights adviseur Erwin Vermeulen laat weten vooral erg blij te zijn voor de wolf en niets anders verwacht te hebben: “Het besluit van de provincie Utrecht en het plan van aanpak van de Zoogdiervereniging bevatten zoveel illegale voornemens dat het opschorten van de vergunning mijns inziens de enige logische uitslag is.”

Vermeulen doelt daarmee op de inzet van pootklemmen om de wolf te vangen, het verdoven door een jager in plaats van een dierenarts en het ontbreken van een dierproef-vergunning, benodigd om wilde dieren te mogen verdoven. Allemaal in strijd met de wet.

“Er is ook geen onderbouwing waarom het hier zou gaan om probleemsituaties, of hoe het omhangen van een zender de interesse van deze wolf in loslopende honden zou verminderen,” zegt Vermeulen. De provincie moest tijdens de zitting toegeven dat ze de zogenaamde escalatieladder meer interpreteren dan daadwerkelijk toepassen.

“Dat een wolf interesse heeft in honden is volstrekt natuurlijk gedrag, hond en wolf zijn immers van dezelfde soort,” vervolgt Vermeulen. “Als de provincie die toenadering ongewenst vindt, moet ze honden weren uit het territorium van deze wolf. Zo eenvoudig is het!”

“Wat zeker niet werkt is de wolf vangen in een klem, verdoven, een zender om zijn hals hangen en vervolgens paintballen. Want hoe moet de wolf die terreur in verband brengen met zijn toenadering tot honden?”

“Er is geen sprake van agressie of escalatie van de kant van de wolf. Het geweld komt zoals gewoonlijk van de kant van de mens, in dit geval de provincie Utrecht en de Zoogdiervereniging, maar de wet- en regelgeving staat ingrijpen simpelweg niet toe!”

“Het verloop laat ook zien wie de werkelijke wolvenexperts zijn,” betoogt Vermeulen, “die zitten niet bij de Zoogdiervereniging, de provincies of op het landbouwministerie, maar bij de dierenrechtenorganisaties. Op juridisch gebied, maar ook waar het gaat om het interpreteren van het gedrag van wolven of het correct toepassen van de escalatieladder.”

“Dat komt omdat deze organisaties niet meedoen aan het populistische wensdenken van de landbouwgedeputeerde van Utrecht of de landbouwstaatssecretaris van de huidige regering, noch aan de data-honger en eerzucht van de Zoogdiervereniging, maar rationeel, met gezond verstand de belangen van deze wolf beschermen.”

Vermeulen acht het vervolg voorspelbaar: “De provincie zal de bezwaren van Animal Rights en Faunabescherming afwijzen. De provincie is immers de vergunning aanvrager én verstrekker en dus de spreekwoordelijke slager die zijn eigen vlees keurt. De stichtingen zullen daartegen in beroep gaan en de rechter oordeelt vervolgens en zal naar verwachting de vergunning van Utrecht van tafel vegen.”

“De provincie Utrecht kan beter nu de handdoek in de ring gooien in plaats van gemeenschapsgeld te verkwanselen aan een kansloze zaak. Dat gemeenschapsgeld kan beter ingezet worden voor het informeren van bezoekers en het handhaven van een aanlijnplicht,” adviseert Vermeulen. “We raden ook andere provincies met onzalige plannen richting wolven aan om eerst Animal Rights en Faunabescherming te raadplegen in plaats van direct onhoudbare plannen op te stellen met een partner die er een eigen agenda op nahoudt.”