NVWA houdt dierenbeulen van veehandel Dane en Zoon de hand boven het hoofd

Animal Rights onderzoekt al jaren de zogenaamde België-route: Het dumpen van, voornamelijk, afgedankte, uitgemolken koeien uit Nederland bij Vlaamse slachthuizen. Deze ‘wrakke’ koeien mogen officieel niet vervoerd worden, maar gewetenloze veeboeren, -handelaren en -transporteurs trekken zich daar niets van aan en verdienen met deze ‘afval’-dieren hun geld.
Firma Dane en Zoon Agrarisch, een veehandel in het West Brabantse Oudemolen, is zo’n gewetenloos bedrijf.

Voordat dieren vanuit Nederland op internationaal transport mogen - en dat geldt dus ook voor België - worden ze gekeurd door een dierenarts van de Nederlandse voedsel- en warenautoriteit (NVWA). Uit door Animal Rights in België opgevraagde rapporten bleek in 2023 dat terwijl Nederlandse NVWA-dierenartsen verklaarden dat runderen geschikt waren voor transport, hun Vlaamse collega’s enkele uren later bij aankomst in het Belgische slachthuis tot de conclusie kwamen dat deze dieren ‘niet-transportwaardig’ waren en dus nooit vervoerd hadden mogen worden.

Animal Rights wist via erkennings- en UBN-nummers (17211 en 6431350 respectievelijk) te achterhalen dat tenminste zeven transporten georganiseerd werden door Dane en Zoon.

Lees ook: DE BELGIË-ROUTE - VLAAMSE SLACHTHUIZEN NOG ALTIJD DUMPPLAATS VOOR ‘WRAKKE’ NEDERLANDSE RUNDEREN

Op 17 april 2023 diende Animal Rights een handhavingsverzoek in voor 7 van deze transporten. Op 19 april 2024 nam de NVWA een besluit op het handhavingsverzoek en wijst het toe voor wat betreft drie individuele runderen op drie van deze transporten, waarvoor boetes worden opgelegd.
Dat deze zaken moeilijk te bewijzen en dus te bestraffen zijn, verandert niets aan de indruk dat de Firma Dane en Zoon een bedrijf van dierenbeulen is.

Lees ook: FIRMA DANE EN ZOON UIT OUDEMOLEN BEBOET VOOR TRANSPORT WRAKKE RUNDEREN NAAR VLAANDEREN

Animal Rights wil graag weten hoeveel vaker Dane en Zoon betrapt zijn op het mishandelen van dieren en hoe daar door de NVWA tegen opgetreden is. Op 31 mei 2024 diende Animal Rights daartoe een informatieverzoek in onder de Wet open overheid met betrekking tot door de NVWA uitgevoerde inspecties bij het bedrijf sinds 2016.

Bijna een jaar later, op 4 april 2025, neemt de NVWA het besluit de gevraagde informatie in het geheel niet openbaar te maken. De NVWA beweert dat er sprake is van “ernstige, actuele en concrete bedreiging aan het adres van de betrokken derden.”
Het bedrijf beweert in haar zienswijze te maken te hebben met personen die onaangekondigd en ongewenst langskomen op privéterrein. Ze ontvangt dreigende e-mails, telefoontjes en ander soort berichten.

Openbaarmaking van de informatie zou volgens de NVWA vervolgens “leiden tot onevenredig nadeel en mogelijke veiligheidsrisico’s voor het bedrijf en de betrokken derden.”

Op deze wijze saboteert de NVWA het grote maatschappelijke belang van transparantie over dierenmisbruik en of daartegen wordt opgetreden. Het komt de NVWA waarschijnlijk wel goed uit om deze zaak een doofpot behandeling te geven, denkt Animal Rights, want openbaring van de documenten zal ongetwijfeld uitwijzen dat dit bedrijf jarenlang haar gang kon gaan, terwijl de NVWA wegkeek van de dierenmishandeling.
Het bedrijf is overigens, ondanks de undercoverbeelden van Ongehoord, nog steeds open, met dank, opnieuw, aan de NVWA.

Animal Rights laat het hier niet bij zitten en zal bezwaar aantekenen tegen het weigeren van de informatie.