De harteloze experimenten op Hartelust-aapjes

In een Spaanse studie van de universiteit van Barcelona werden 6 jonge mannelijke Java-apen aangekocht bij Hartelust en gedwongen een synthetische variant van heroïne (1-methyl-4-phenyl-1,2,3,6-tetrahydropyridine (MPTP)) te nemen. Daarmee werden bij hen de symptomen van Parkinson opgewekt. Dit is sinds de jaren 80 een gangbare praktijk voor het bestuderen van Parkinson.¹

Sommige dieren kregen hersenschade, zelfs in die mate dat ze niet meer normaal konden bewegen en geen coördinatie meer hadden. Ze kregen een tracer geïnjecteerd in de hersenen zodat hun hersenencellen bestudeerd konden worden. Twee weken later doodden de onderzoekers alle dieren en prepareerden hun hersenen voor verder onderzoek.

Ook bij het BPRC worden dergelijke experimenten uitgevoerd.

Aan de universiteit van Navarra (Spanje) werden maar liefst 37 jonge Java-apen aangeleverd door Hartelust om op dezelfde manier ziek gemaakt te worden met MPTP. 19 apen kregen ernstige Parkinsonsymptomen. Alle apen werden door de onderzoekers vermoord om hun hersenen te kunnen bestuderen.²

Hersenonderzoek is een van de meest wrede uitwassen van de dierproevenindustrie. In de hoop ooit iets te ontdekken over de werking van de menselijke hersenen, planten dierproefnemers wereldwijd doorgaans elektroden in de apenhersenen in waarmee neuronen bestudeerd kunnen worden. Vervolgens wordt ook een fixatiestaaf aan hun hoofd bevestigd waarmee ze met hun hoofd kunnen worden vastgezet in een primatenstoel en zo gedwongen zijn mee te werken aan gedragstaken. Een primatenstoel is een eufemistische omschrijving voor een doos waarin de apen volledig worden vastgezet zodat ze geen enkele bewegingsruimte hebben en gedwongen kunnen worden naar een bepaalde richting te kijken. De gevangenen worden ook nog eens expres dorstig gehouden en krijgen enkel water of sap als beloning als ze een door hun mishandelaars bedacht taakje correct uitvoeren.

In een Frans experiment gepubliceerd in 2023 werden 2 Hartelust-apen gedwongen opdrachtjes uit te voeren. De apen werden met het hoofd vastgezet zodat ze naar een scherm moesten kijken, vervolgens zat er telkens een langer tijdsinterval tussen wat er op het scherm werd getoond. Dit zou dan iets leren over de werking van tijdsbesef bij mensen.¹

Aan de Italiaanse universiteit van Parma werden twee resusapen en 1 lampongaap (macaca menestrina), een bedreigde diersoort, urenlang gedwongen te grijpen naar een object.²

Beide experimenten worden nagenoeg gelijkaardig uitgevoerd in de laboratoria van de KU Leuven. De experimenten worden dus ook nog eens dubbel uitgevoerd in laboratoria wereldwijd! Het "nee, tenzij"-principe dat stelt dat het verdubbelen van dierproeven moet worden voorkomen (en dubbele studies dus eigenlijk niet goedgekeurd zouden mogen worden, stelt in de praktijk weinig voor.

De link naar gruwelexperimenten in concentratiekampen is snel gemaakt. Dieren worden gevangen genomen, worden al hun basisrechten zoals recht op vrijheid, recht op vrijheid van honger en dorst en recht op lichamelijke integriteit, ontzegd en worden in veel gevallen aan het einde van de rit vermoord wanneer ze niet langer bruikbaar zijn.

Farmagroep Sanofi experimenteerde met obese apen. De apen werden vetgemest tot ze diabetes ontwikkelden. Een deel van de apen in het experiment was van Chinese afkomst en geïmporteerd door Hartelust. De obese apen werden behandeld met een experimenteel medicijn dat moet zorgen voor gewichtsverlies. Het experiment is niet transparant over om hoe veel apen het precies gaat, maar minstens een 30-tal.¹

In de onderzoeksopzet wordt duidelijk vermeld dat het hier gaat om een door de mens in stand gehouden welvaartsziekte die kan worden ondervangen door beweging, dieet en reeds bestaande medicatie. Er is dus eigenlijk helemaal geen nood aan meer medicijnen. Het is onvoorstelbaar dat dit project werd goedgekeurd door een Ethische Commissie, die kennelijk de voortgang van dit experiment belangrijker vond dan het leed dat de dieren werd berokkend, of de economische belangen van Sanofi voorop stelde en daar tientallen dieren aan opofferde.

Volgens Animal Rights stelt de ethiek van de Ethische Commissies of dat nu in Nederland, België of elders is, weinig voor. Dierproeven worden bijna altijd goedgekeurd en het belang voor de mens wordt nagenoeg altijd groter geacht dan het vermijden van dierenleed. Voor dierenrechtenorganisaties is er geen plaats in deze commissies.

Apen zijn een van de diersoorten waarop experimentele medicijnen getest worden. De dieren krijgen onder dwang medicijnen gevoerd en vervolgens wordt de opname ervan, alsook de effecten en bijwerkingen bestudeerd. Vaak verblijven de dieren tijdens de proef in metabolismekooien. Kale kooien waarin hun uitwerpselen en urine gemakkelijk kan worden opgevangen en gescheiden bestudeerd. Hartelust leverde onder andere Java-apen aan Amgen in Duitsland voor experimenten met een medicijn tegen multipel myeloom waarvoor de apen onder meer pijnlijke ruggenmergpuncties moesten ondergaan.¹ In Italië testte Merck een kankertherapie op 20 Hartelust-apen.²

Uiteraard publiceren farmaceuten en universiteiten enkel de resultaten van geslaagd onderzoek. Experimenten waarbij de dieren doodziek worden, braken, koorts of diarree krijgen, spasmen en uiteindelijk doodgaan, halen de publicatie niet.

Slechts 1 op de 10 medicijnen die worden getest op dieren, hebben vervolgens dezelfde werking in mensen. Hoewel dierproeven dus worden gezien als de “gouden standaard”, zijn de resultaten ondermaats.

Ook in het onderzoek naar COVID waren er talloze apen het slachtoffer. Aan de universiteit van Parijs werden 61 Java-apen uit Mauritius en 15 resusapen, onder andere aangekocht bij Hartelust geïnfecteerd met Covid via de neus en de keel. Hun organen werden drie weken lang onderzocht met CT- en PET-scans. Sommige dieren werden twee keer per week onder narcose gebracht. Het resultaat toonde geen ernstige gevolgen van de ziekten, vermoedelijk omdat de apen allemaal gezonde, jonge dieren waren en we intussen weten dat de ziekte voornamelijk mensen treft met bepaalde risicofactoren. En dit terwijl grootschalige studies met gegevens van mensen veel meer nuttige informatie oplevert over het verloop van de ziekte in mensen.