Opinie: 33 miljoen om de jacht te verbieden, waar wachten we nog op?

Dit opiniestuk van campagnecoördinator Joffrey Legon verscheen eerder in De Morgen.

Een studie die de economische impact van de jacht in België moet gaan duiden, werd aangevraagd door drie jachtverenigingen en een internationale adviesinstantie die pleit voor het behoud van wilde dieren door middel van ‘duurzaam gebruik’. We zijn er allemaal getuige van - een zoveelste poging van de jachtlobby om een niet verantwoordbare activiteit te rechtvaardigen. Het is nochtans heel duidelijk: het onnodig ontnemen van onschuldige levens ís niet te rechtvaardigen. Ook niet wanneer de passie heel even plaats maakt voor de toch wel eenzijdige economische meerwaarde die nu even op het podium mag staan schitteren.

De studie, waar consultancybureau PwC opdracht toe kreeg, gaat niet in op het maatschappelijk debat – de overweldigende en steeds groeiende overtuiging dat dieren doden niet meer past in onze huidige samenleving mag natuurlijk geen roet in het vers geschoten eten gooien. Nee, dit onderzoek – dat aangevraagd werd door stakeholders, waarvan de vragenlijsten verspreid zijn door net diezelfde stakeholders en ook de gegevens grotendeels afkomstig zijn van, u raadt het al: stakeholders - gaat hoofdzakelijk in op de economische bijdrage die de jacht aan ons land wel niet levert. De korte uiteenzetting van de positieve sociale- en milieuaspecten verbonden aan deze archaïsche activiteit, zijn als het ware de icing on the cake.

De materiele schade die voortkomt uit jachtactiviteiten, waaronder zaakschade en letselschade vallen, maar ook de morele schade, de gevolg- en ecologische schade en ga zo maar voort, worden - in de doelstelling een uiterst positieve evaluatie te bekomen - bewust uit de berekening gehouden. Je hoeft geen econoom te zijn om door te hebben dat hier iets niet klopt; een balans opmaken zonder de trade-offs mee te nemen zorgt voor wel een héél gekleurd beeld. Maar laat het nu net dat zijn dat de jagers graag doen – inkleuren.

Als we in een dystopische wereld kinderarbeid en mensenhandel zouden legaliseren, dan zorgt dat ook voor overheids- en particuliere inkomsten - maar dat vindt niemand een steek houden. Dat komt omdat het exploiteren, discrimineren en doden van levende, voelende entiteiten ethisch niet verantwoordbaar is noch gemonetariseerd mag worden. Dat geldt dus ook voor dieren én toch onderwerpen we ze aan onze wil – omdat het kan.

Het is het zoveelste voorbeeld van hoe mensen dieren instrumentaliseren. De aanzienlijke vergoedingen die gemeenten inwinnen door openbare terreinen te verpachten als jachtgebied en de bedragen die bij de gewesten binnen vloeien aan onder andere jachtverloven en -vergunningen, zijn inkomsten waar bloed aan kleeft – en dat zouden we moeten veroordelen.

Volgens de studie zou het de overheid zo’n 33 miljoen euro per jaar kosten om de jacht te verbieden. Zelfs als we de bedenkelijke hypothese waarop dit bedrag berekend is even terzijde laten, vraag ik me af waarop we wachten? De winst die we boeken voor het dierenwelzijn alleen al is de moeite waard. Het is namelijk de morele verplichting van een ethische maatschappij. En ik ben ervan overtuigd dat een groot deel van de Belgen hun belastinggeld liever aan dit soort initiatieven geeft dan aan andere bedenkelijke uitgaveposten van de overheid, zoals subsidies voor vlees en zuivel.