Inhoud
Kauwen massaal uitgeroeid
Na vier jaar zijn de jaarlijkse afschotcijfers eindelijk opnieuw gepubliceerd. Wat opvalt is dat er de laatste jaren een enorme toename is in de bejaging van kauwen. Het aantal kauwen is volgende laatste tellingen in tien jaar tijd bijna verdubbeld 1, tegelijkertijd worden er nu 26 keer zo veel kauwen gedood.
Rowena Vanroy, Animal Rights: “Dit is echt hallucinant. Kauwen zijn een van de weinige inheemse vogels die het goed doen momenteel, omdat ze zich zo goed weten aan te passen aan de aanwezigheid van de mens, en dan gaan we hen massaal verdelgen.”
Teken ook de petitie: Stop de jacht met levende lokdieren.
Geen graag geziene gasten
Na houtduiven zijn kraaiachtigen de meest gedode wilde dieren. In 2019 werden er 119.943 kraaien, 470 gaaien, 53.237 eksters en 53.086 kauwen afgemaakt. Voor kraaien, gaaien en eksters blijven de cijfers ongeveer stabiel, maar het aantal gedode kauwen is in tien jaar tijd geëxplodeerd! In 2010 werden er namelijk nog maar een dikke 2000 kauwen gedood.1
Het is niet bekend hoeveel kauwen worden gedood door afschot en hoeveel er sneuvelen in trechter- of Larsenvallen. Wel weten we dat er in Vlaanderen momenteel 7.345 vergunde Larsenkooien en 2.694 trechtervallen zijn.
Daarnaast worden er waarschijnlijk ook heel wat onvergunde en dus illegale vallen geplaatst. In de periode 2016-2020 werden er 55 meldingen van mogelijke overtredingen met Larsenvallen geregistreerd en 44 voor trechtervallen. Animal Rights vermoedt dat dit nog maar het topje van de ijsberg is. De regelgeving is complex en mensen weten vaak niet waarop te letten. Wij krijgen bijzonder veel vragen van bezorgde burgers over deze vallen.2
Lees ook: Kauw brutaal en illegaal afgeschoten.
Beschermde vogels
Kraaiachtigen zijn geen jachtwild. Net zoals alle inheemse vogels zijn ze beschermd door de Vogelrichtlijn op EU-niveau en het Soortenbesluit op nationaal niveau.1 2 In principe zou het enkel in uitzonderlijke gevallen mogelijk moeten zijn om kauwen en andere kraaiachtigen te doden, als laatste redmiddel. Het soortenbesluit geeft bovendien enkel toelating om kauwen te bestrijden ter bescherming van professioneel geteelde gewassen. Daartoe moet de bestrijder een aanvraagformulier indienen waarin hij ook aangeeft welke preventieve maatregelen zijn genomen. Het heeft er echter alle schijn van dat in de praktijk lang niet altijd aan deze voorwaarden is voldaan, maar er toch een toelating voor bestrijding wordt afgeleverd.
Vanroy: “Of landbouwers en jagers dit nu leuk vinden of niet, kraaiachtigen zijn wel degelijk beschermd door de wet. Onzorgvuldig toelating geven tot bestrijding om bepaalde personen tevreden te stellen is in strijd met de bedoeling van de Vogelrichtlijn.”
Er wordt enkel gegrepen naar dodelijke middelen om de gemoederen van landbouwers en jagers te sussen.
Schade door kauwen
Bestrijding van kauwen en andere kraaiachtigen ter voorkoming van schade werkt niet. Als bij de territoriale soorten, zoals de zwarte kraai en ekster, een territoriaal paar wordt verwijderd door een vangkooi, zal er een leeg territorium ontstaan. Deze plekken hebben een grote aantrekkingskracht op rondzwervende jonge dieren. Omdat er een grote competitie is tussen de dieren om een territorium te bemachtigen, zal zich snel een nieuw paar vestigen.
Een Nederlandse literatuurstudie uit 2007, in opdracht van het Faunafonds, komt dan ook tot de conclusie: “Met behulp van vangkooien kunnen veel kraaiachtigen gevangen worden. Op één plek vangen heeft echter weinig effect op het aantal kraaien, omdat vogels uit de omgeving de lege plekken opvullen. Het is daarom geen goede methode om op perceelniveau schade te beperken.”1
Animal Rights vindt dat de vervolging van kauwen en andere kraaiachtigen aan banden gelegd moet worden. Deze dieren zijn het slachtoffer van ongegronde vooroordelen. Massale bestrijding wordt oogluikend toegelaten om de gemoederen van landbouwers en jagers te sussen. Kauwen, kraaien en eksters hebben evenveel intrinsieke waarde als andere vogelsoorten, die we wel willen beschermen, en verdienen de bescherming waar ze wettelijk gezien recht op hebben.
