Jager verwondt damhert en laat het dier langzaam creperen

Maandag 17 maart 2025 om 5 uur in de namiddag worden er aan de Veldstraat in Ohé en Laak in Limburg damherten doodgeschoten. Damherten worden in Limburg beschouwd als verwilderde dieren, waardoor ze niet de bescherming genieten van inheemse wilde dieren. De jagers en bestuurders willen geen damherten in Limburg. Maar zelfs als er al een ontheffing/vergunning is verleend door de autoriteiten om deze dieren te vermoorden, dan nog geldt er een wettelijke zorgplicht en een wettelijk verbod op dierenmishandeling.

De eerste twee dieren sterven relatief snel. Het derde schot hoor je in de videoclip. Volgens de ooggetuigen werd het hert in de buik geraakt en leefde nog. Vervolgens werd een vierde hert afgeschoten. Je ziet in de clip hoe na het derde schot de jager(s) niet naar het geschoten hert toe lopen om te controleren of het dier wel dood is, maar het dier de rug toekeren en weglopen.

Een van de ooggetuigen nam contact op met de politie. Hij hoorde het hert schreeuwen. Hij is, terwijl hij met de politie aan de telefoon was, verhaal gaan halen bij de jager met de vraag of de jager het hert niet opnieuw wilde schieten en uit zijn of haar lijden verlossen, aangezien het dier duidelijk nog steeds leefde. 

De jager had geen behoefte aan een gesprek. Hij gaf de ooggetuige te kennen dat hij niet nog een keer wilde of kon schieten en dat de ooggetuige zich met zijn eigen zaken moest bemoeien. Daarop is hij, de jager, omgedraaid en weggelopen. Tegen die tijd stonden al meer mensen te kijken. 

De ooggetuige is vervolgens weer naar binnen gegaan en heeft het gesprek met de politie beëindigd. Even later kwam er een pick-up het veld op. Hierin werden de eerste twee herten ingeladen. Toen deze bij het derde, nog levende hert aankwam, stond het zwaargewonde dier op en sleepte zich richting de bosjes. 

De pick-up is doorgereden om het als vierde geschoten hert in te laden. De pick-up is nog even langs de weg gestopt waar de inzittenden met wat mensen spraken. Daarna pas zijn ze naar de bosjes gereden. Hier is uiteindelijk het laatste hert ingeladen. Het is onduidelijk of het dier toen al aan zijn of haar verwondingen was overleden.

Vervolgens reed de pick-up weg van het veld, met de vier herten. 

De ooggetuigen vertelden aan Animal Rights: “Het aangeschoten hertje is richting de bosjes gekropen, waar het dan uiteindelijk, 15/ 20 minuten later, is overleden. Het geluid, het geschreeuw van het hert was goed te horen en brak ons hart.”

Animal Rights heeft om opheldering gevraagd bij de Faunabeheereenheid Limburg, Wildbeheereenheid Annendaal en de regionale uitvoeringsdienst Limburg-Noord en verzocht om een onderzoek.

We weten dat jagers gewetenloos en harteloos zijn. We zijn dan ook niet verbaast, maar wel opnieuw geschokt. We weten van deze misdaden omdat er soms dappere getuigen zijn, die beelden maken en deze delen. Zie bijvoorbeeld de vreselijke beelden uit Ransdorp en uit Hof van Twente. De meeste dieren creperen echter buiten ons zicht met alleen de sadist die de kogel afvuurde als getuige. We blijven streven naar een wereld zonder jacht, waar voor deze monsters geen plaats is in de maatschappij.