Dierproeven redden geen enkel konijn in de vleesindustrie

In de zomer van 2020 kondigde minister Weyts aan dat vanaf 2025 in Vlaanderen ook alle kweekkonijnen in verrijkte parksystemen zullen worden gehouden. ¹ De kweekdieren worden nu gedeeltelijk of geheel apart gehuisvest. Terwijl de vleeskonijnen in groep in verrijkte kooien of parken gehuisvest worden. De voedsters zitten vooralsnog alleen, omdat er onmiddellijk na de worp een grote agressiviteit t.a.v. andere moeders en de jongen van de andere moeders ontstaat, indien in groep gehouden.

In februari 2018 antwoordde Vlaams minister van Dierenwelzijn Ben Weyts nog op vragen van Bart Caron (Groen): “Het sterftecijfer bij konijnen ligt inderdaad rond de 20 tot 25 procent, en dat is inderdaad hoog, maar het is niet zo dat het sterftecijfer in klassieke kooien hoger ligt dan bij parkhuisvesting. Daar is dus geen causaal verband. Het valt dus ook niet te verwachten dat een versnelde omschakeling naar parkhuisvesting een impact zal hebben op het sterftecijfer, tot mijn spijt.”

Van Campenhout: “Volgens Ben Weyts zullen de kweekkonijnen in verrijkte parksystemen nergens beter beschermd zijn dan in Vlaanderen. Maar hoe wil de minister voorkomen dat de moederdieren elkaar verscheuren of elkaars jongen gaan kannibaliseren?”


Vanaf 2025 is groepshuisvesting dus verplicht voor voedsters, maar omdat dit niet continu kan moet de exacte periode tegen 2025 nog bepaald worden op basis van de resultaten van nieuwe dierproeven. Momenteel loopt er op het ILVO (Instituut voor Landbouw, Visserij en Voedingsonderzoek) een akelig gedragsexperiment op voedsters uit. De vraag waarop de dierproeven een antwoord moeten leveren is: wanneer is het ideale tijdstip om voedsters opnieuw in groep te brengen?

Voor dit langdurig experiment worden 240 voedsters uit professionele konijnenkwekerijen aangekocht en gedurende 3 reproductieronden opgevolgd. Indien elke voedster per ronde een nest heeft van gemiddeld 10 jongen zullen er in totaal 7200 dieren opgevolgd worden. Het doel van de studie is om te bepalen welke adaptaties mogelijk zijn om voedsters deeltijds in groep te huisvesten en te onderzoeken welke factoren hier een belangrijke rol in spelen (leeftijd van de jongen, verrijking, vluchtmogelijkheden en groepsgrootte). Doordat de voedsters op een paar maanden tijd meerdere nesten hebben, zullen ze verzwakt zijn en gevoelig zijn voor melkklierontsteking.

Van Campenhout: “Het is vanzelfsprekend dat zogende voedsters in een groepsvestiging elkaar verschrikkelijk toetakelen. Deze vechtpartijen eindigen vaak met de dood.”

In januari 2020 bracht Animal Rights vreselijke beelden naar buiten uit een Vlaams konijnenbedrijf. Op de beelden is te zien hoe het korte en ellendige leven van konijnen eruit ziet: dicht opeen gepakt in verrijkte kooien. We zien één vertrapt jong dat al dagen in het nest moet gelegen hebben, in een andere kooi zaten de jongen opgesloten met hun overleden moeder. In januari 2020 bracht Animal Rights vreselijke beelden naar buiten uit een Vlaams konijnenbedrijf

Ongeacht het systeem komen deze dieren nooit buiten, zien ze geen daglicht, kunnen ze niet graven, hebben onvoldoende schuil- en knaagmogelijkheden, eten eenzijdig voer, leven boven hun eigen uitwerpselen, zijn blootgesteld aan constant lawaai van ventilatie, muziek en rammelende kooien, en leven in onnatuurlijke groepsverbanden.

Volgens het Pluimveeloket is het in de praktijk haast onmogelijk om voedsters continu in een groep te houden. Eerdere dierproeven wezen uit dat er anders teveel sterfgevallen zouden optreden omdat voedsters vaak agressief en verwondend gedrag vertonen tegenover andere voedsters en jonge konijnen. ¹

Volgens het Pluimveeloket kunnen voedsters wel in groepen gehuisvest worden, maar enkele dagen vóór het moment van werpen en de periode erna is het beter voor zowel productie- als dierenwelzijnsresultaten dat ze individueel worden gehuisvest. De lopende dierproeven hebben als doel om de individuele huisvesting van voedsters zo kort mogelijk te houden om op die manier het dierenwelzijn te maximaliseren.

Van Campenhout benadrukt dat het woord ‘parkkonijn’ een misleidende marketingtruc is om mensen een goed gevoel te geven bij het kopen van een gruwelijk product: “De konijnenhouderij is een onhoudbaar systeem waarbij complete afschaffing de enige manier is om het dierenleed een halt toe te roepen. Het is een illusie dat er sprake is van dierenwelzijn in een industrie waar alle dieren uiteindelijk de dood wacht.”

Animal Rights opteert ervoor om de dieren na afloop van de dierproef een waardig pensioen te geven. De dieren verdienen het om na akelige proeven een normaal leven te kunnen leiden, waarbij hen geen gruwelijke dood in het slachthuis wacht.

Animal Rights helpt jaarlijks honderden ex-proefdieren uit de universiteit Utrecht een nieuwe thuis te vinden. Daarbij gaat de organisatie op zoek naar geschikte adoptanten om muizen en ratten een gouden mandje te geven.