Dieren eten legaal en dus moreel verantwoord? Ontkracht!

Wat legaal is, overlapt niet per definitie met wat moreel is. Als we een breder perspectief in ruimte en tijd aannemen is dat helder: er zijn meerdere landen waar homoseksualiteit strafbaar is. Het is bijvoorbeeld illegaal om een homoseksuele relatie te hebben. Het is echter niet immoreel: je doet er namelijk niemand schade mee.

Het komt ook voor dat er zaken zijn die immoreel zijn, maar niet illegaal. Slavernij was eeuwenlang legaal. Tegenwoordig zijn we het erover eens dat geen enkel mens bezit is van een ander mens.

De aanname dat de wet nu perfect in overeenstemming is met wat moreel is, is arrogant. Als we altijd zo gedacht hadden, zou de wet nooit veranderd zijn. Je verschuilt je achter de wet in plaats van zelf na te denken over waarom iets goed of fout is.

Natuurlijk kun je niet zomaar op basis van je eigen voorkeuren bepalen wat goed en fout is. Maar door morele argumenten af te wegen, kunnen we als samenleving wel vooruitgang boeken. De belangrijkste morele overweging over het gebruiken van dieren voor menselijke consumptie is: is het verantwoord om dieren te gebruiken aangezien we ook zonder dierlijke producten gezond en gelukkig kunnen leven? Met andere woorden: hoe rechtvaardig is dit gebruik van dieren, wat neerkomt op het ontnemen van:

• Hun levens op zeer jonge leeftijd (een vleeskuiken bijvoorbeeld gaat na zes weken naar de slacht, terwijl een kip wel tien jaar oud kan worden
• Hun recht op zelfbeschikking. Voordat dieren in de vee-industrie geboren zijn, hebben mensen al bepaald wat ze met deze dieren gaan doen.

Daarbij komt dat dieren veel lijden in hun korte levens door toedoen van de mens. Ze worden vastgehouden in stallen, hebben vaak nauwelijks bewegingsruimte en worden van hun familie gescheiden. Kun je dat rechtvaardigen als er geen noodzaak voor is, maar het enkel gebeurt voor redenen als smaak, gemak en gewoonte?