Inhoud
In Belgische slachthuizen verdrinken er nog steeds varkens in het broeibad
Begin 2017 filmde dierenrechtenorganisatie Animal Rights een maand lang undercover in het grootste varkensslachthuis van België, exportslachthuis Tielt. Onvoorstelbaar dierenleed werd op camera vastgelegd. ‘Tielt’ werd een synoniem voor dierenmishandeling. Misschien wel de gruwelijkste beelden waren die van een varken dat bij volle bewustzijn ondergedompeld werd in het broeibad, een heet waterbad dat dient om het ontharen van geslachte varkens te vergemakkelijken. Het varken raakt los uit de takel, doet wanhopige pogingen om uit het dampende water te komen, maar sterft een gruwelijke verdrinkingsdood.
Uit een recent informatieverzoek blijkt dat er meer dan vijf jaar later nog altijd varkens levend verdrinken in Belgische slachthuizen. Animal Rights wil weten wat de overheid hieraan gaat doen. We hebben genoeg beloftes gehoord en willen nu actie zien!
Dit is het eerste deel in ons dossier misstanden in Vlaamse varkensslachthuizen.
Animal Rights kreeg in het kader van de wetgeving betreffende openbaarheid van bestuur de informatieformulieren met dierenwelzijnsinbreuken in handen van alle varkensslachthuizen in Vlaanderen van 2019 tot eind 2023. In totaal gaat het om 28 rapporten uit varkensslachthuizen. Dit is het eerste deel in dit slachthuisonderzoek.
Twee jaar na ‘Tielt’
Twee jaar na ‘Tielt’ toonde Animal Rights dat ook bij slachthuis Van Hoornweder in Torhout varkens in het broeibad verdronken. De varkens ontwaken weer na verdoving, leven zelfs nog nadat hun hals is doorstoken, komen schreeuwend bij, ondersteboven-hangend aan een ketting in de slachtlijn, en verdrinken nog altijd levend in het broeibad.
Animal Rights toonde het in beelden en via de inspectierapporten. Twee jaar na Tielt, op 30 januari 2019, tekent een inspecteur bij Van Hoornweder op: “Om 14h39 stel ik vast dat een zeug terug bij bewustzijn komt (oogleden open, hangt te trekken aan de ketting) net voor ze de broeibak in gaat. Op dat moment was geen personeelslid aanwezig om in te grijpen.”
Vier en een half jaar na ‘Tielt’
Ook bij het inmiddels failliete slachthuis Porc Meat uit Zele verdwenen varkens levend in het broeibad. Vier en een half jaar na ‘Tielt’, op 9 oktober 2021, noteert een inspecteur in een rapport: “Zeug wordt onvoldoende elektrisch bij verdoofd na CO2 verdoving. Werknemer ziet niet dat zeug onvoldoende verdoofd is en grijpt pas in na opmerking collega, verdoofd elektrisch maar controleert niet of dit voldoende id, zeug wordt onvoldoend verdoofd opgetakeld en gestoken. Gelijktijdig zeug bij volle bewustzijn in waterbad, achteraf blijkt deze niet gestoken te zijn door nieuw personeelslid.” Onderstaande beelden waren bij het rapport gevoegd.
Vijf en een half jaar na ‘Tielt’
Vijf en een half jaar na 'Tielt' is er nog steeds niets veranderd. Animal Rights vroeg recent de inspectierapporten van de dienst Dierenwelzijn in Vlaamse slachthuizen op. Ook deze bevatten alweer een video-opname van een varken dat op een verschrikkelijke manier crepeert in een broeibad. Het gaat om een melding van 10 augustus 2022. De dienst Dierenwelzijn weigert te vertellen om welk slachthuis het gaat, hoewel deze informatie in andere rapporten wel wordt vrijgegeven. ” Wij melden u dat wij niet op uw vraag kunnen ingaan de naam van het slachthuis mee te delen. Dit gebeurde na de afweging van het belang van het openbaar maken van deze informatie versus het belang van de bescherming van de persoonlijke levenssfeer.”
Animal Rights vraagt zich af waarom precies dit slachthuis dan anoniem moet blijven?
7 jaar na 'Tielt'
Inmiddels leven we 7 jaar na het maken van de beelden uit ‘Tielt’. Zoals uit het antwoord van de dienst Dierenwelzijn en recente rechterlijke uitspraken blijkt, weegt het recht op privacy van de slachthuizen die dieren mishandelen en hun medewerkers nog altijd zwaarder door dan het leed dat de dieren wordt berokkend. Zo kunnen slachthuizen zich blijven verstoppen achter hun ondoorzichtige muren en consumenten laten geloven dat zij dieren op een liefdevolle manier van kant maken. Gestraft worden de slachthuizen bijna nooit. In verreweg de meeste documenten die Animal Rights kon inkijken, blijft het bij waarschuwingen zonder dat het ooit tot boetes komt.
Een eerste stap is transparantie. Animal Rights wil dat de namen van deze slachthuizen bekend gemaakt worden, zodat de supermarkten er hun handen vanaf kunnen trekken.
Het is genoeg geweest. We krijgen al jaren beloftes, maar de ellende stopt niet. We verwachten van de overheid dat ze harder op gaat treden via boetes, gevangenisstraffen en het intrekken van licenties.
