Animal rights wil, via artikel 12, 5 geseponeerde hittestress-verstikkingszaken alsnog voor de rechter brengen

Uit een informatieverzoek via de Wet open overheid (Woo) over de verstikkingsdood van 600+ varkens in het Limburgse Melderslo leerde Animal Rights dat deze zaak en nog vier andere vergelijkbare zaken, ergens tussen november 2022 en mei 2023 geseponeerd werden. Dit ondanks verhoren, processen verbaal en tenlasteleggingen.

Lees ook: 600 VARKENS STIKTEN IN MELDERSLO, NVWA WEIGERT INZAGE IN ONDERZOEK EN OM SEPONEERT DE ZAAK

En zie de zaken Haaren, Meddo, Maarheeze, Middelharnis, Heeswijk-Dinther en Neer.

Animal Rights gaat er vanwege die vergevorderde staat van de onderzoeken en haar eigen informatie over eerdere dergelijke staldrama’s vanuit dat ook in deze vijf gevallen de (verstikkings)dood van vele honderden tot misschien wel duizenden in stallen opgesloten dieren voorkomen had kunnen worden.
Honderd procent zeker weten we dat niet, omdat in bovengenoemde Woo, de Nederlandse voedsel- en warenautoriteit (NVWA) weigerde ook maar enig inzicht in het onderzoek te geven.

In de sterk gelakte documenten die we wel ontvingen via de Woo kunnen we lezen dat het Openbaar Ministerie (OM) de zaken seponeerde met de volgende toelichting:

“Hof Den Bosch heeft op 17-02-2022 uitspraak gedaan in een vergelijkbare zaak en heeft daarbij toepassing gegeven aan een artikel 9a Sr (= bewezenverklaring zonder oplegging van straf of maatregel). De overwegingen die het Hof daarbij heeft gehanteerd zijn van invloed op onze afdoeningsbeslissing. Het hof heeft in de voorgelegde zaak gekeken naar de emotionele gevolgen, het financiële verlies in verband met de onzekerheid over de uitkering van de verzekering en het inmiddels gestaakt zijn van de bedrijfsactiviteiten.”

Animal Rights is bekend met deze uitspraak. Zie: SCHULDIG AAN DE VERSTIKKINGSDOOD VAN 2100 VARKENS, MAAR GEEN STRAF

Animal Rights stelt zich op het standpunt dat – naast dat deze overweging in de verste verte geen recht doet aan de enorme hoeveelheid (te voorkomen) dierenleed – het onbegrijpelijk is dat het OM op basis van deze redenering tot een sepot komt.

Ten onrechte lijkt het OM de toepassing van artikel 9a Sr materiaal gelijk te stellen aan een sepot (haast in de lezing van een soort “ontslag van alle rechtsvervolging”). Daarmee miskent het OM dat bij de toepassing van artikel 9a Sr, er sprake is van een bewezen feit, welke daad strafbaar is en waarvoor de dader strafbaar is.

Het strafproces heeft een preventie werking voor eenieder die zich in Nederland bevindt, in dit geval voor iedere veehouder die zijn vee-dieren onvoldoende beschermt met noodvoorzieningen. Een belangrijke overweging, daar in de correspondentie als ontvangen middels het Woo-verzoek, wordt gesproken over het publiekelijk naar de sector communiceren van de sepotbelissingen, alsmede naar de pers en NGO’s. Uiteindelijk is dat niet gebeurd en doet het meer denken aan een doofpotaffaire.

De redenering van het OM doet zich samenvatten als de stelling dat iedere veehouder die diens eigen vee voorwaardelijk opzettelijk dan wel door eigen schuld laat omkomen, door het (emotionele) verlies van diens eigendom al voldoende wordt gestraft.

Dat is in strijd met de Wet dieren en de Europese richtlijn inzake de bescherming van voor landbouwdoeleinden gehouden dieren.

Feitelijk ontstaat nu een sfeer waarbinnen (strafrechtelijke) handhaving niet doeltreffend is en – daar het wordt overgelaten aan de emotionele/economische kosten-baten-afweging van de veehouder – niet afschrikwekkend. In kwesties als deze wordt de bescherming van dieren een dode letter.

Bovendien miskent het OM hiermee de feiten en omstandigheden van de specifieke gevallen Zo hoeft lang niet in elke zaak artikel 9a in overweging te komen. Het OM heeft , zover Animal Rights weet, bij het nemen van haar beslissing op geen enkele wijze per overtreder genoemde persoonlijke omstandigheden, afgewogen tegen het veroorzaakte leed.

Al deze overwegingen zijn voor Animal Rights voldoende reden om via haar advocaat een ‘beklag ex artikel 12 Sv’ in te dienen bij het Gerechtshof, in de volksmond: een artikel 12 procedure. Artikel 12 van het Wetboek van Strafvordering geeft belanghebbenden de mogelijkheid een klachtprocedure te starten om een zaak die is geseponeerd, of afgedaan met een transactie of strafbeschikking, alsnog voor de rechter te brengen. In dit geval is het aan het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden om de klacht inhoudelijk te behandelen en te besluiten of het OM alsnog tot vervolging over moet gaan.