Animal Rights openbaart opnieuw gruwelijke beelden uit een Vlaams slachthuis

Opnieuw brengt Animal Rights verschrikkelijke beelden uit een Vlaams slachthuis naar buiten. Deze keer gaat het om varkensslachter Van Hoornweder uit Torhout. Er worden in dit slachthuis maximaal 650.000 varkens per jaar geslacht. Dit slachthuis exporteert haar ‘producten’ ook naar Nederland.

Animal Rights eist de sluiting en een onderzoek naar de wantoestanden.

Lees ook: HET HORROR-SLACHTHUIS VAN TORHOUT

Animal Rights filmde eerder al in de slachthuizen van Tielt, Izegem en Hasselt. Op iedere locatie bleken de dieren op een vreselijke manier mishandeld te worden. Iedere keer beloofde de slachthuizen beterschap en de Belgische overheid maatregelen. Deze nieuwe beelden van 2019 uit het varkensslachthuis van Torhout laten zien dat er nog steeds niets veranderd is.

Nog steeds leveren de varkensfokkers en transporteurs niet-transportwaardige dieren aan. We zien varkens die te kreupel zijn om zelfstandig uit de vrachtwagens te komen of nog net hinkend hun weg naar buiten vinden. We zien varkens met prolapsen, varkens met necrotische wonden, varkens met enorme abcessen en hoogzwangere zeugen.

Sommige zeugen aborteren spontaan hun biggen op weg naar de wachtruimte.

Varkens ontwaken weer na verdoving. Varkens leven zelfs nog nadat hun hals is doorstoken. Ze komen schreeuwend bij, ondersteboven-hangend aan een ketting in de slachtlijn, en verdrinken levend in het broeibad.

In de wachtruimte

Na de beelden uit het Vlaamse slachthuis van Tielt uit 2017 en de onmiddellijke verzekering van de Nederlandse overheid en vleessector dat dit soort ernstige misstanden in ‘onze’ slachthuizen niet voorkomen, toonde RTL Nieuws in juni 2018 aan dat dat wel degelijk het geval was. Dieren leefden nog terwijl het slachtproces doorging met als gevolg dat verschillende varkens levend in de broeibak verdronken.

Januari dit jaar bleek uit opgevraagde inspectierapporten dat over de periode januari 2018 tot en met juli 2019, nog steeds dieren levend werden gekookt in Nederlandse slachthuizen. De beelden zijn dus representatief voor misstanden die ook in Nederland plaatsvinden.

“Animal Rights stelt de vraag hoe het mogelijk is dat na alle ophef over onze eerdere undercoverbeelden, deze misstanden nog steeds voortduren,” verklaart Animal Rights campagneleider Erwin Vermeulen. “Moeten we niet concluderen dat de ‘productie’ van vlees eenvoudigweg onmogelijk is zonder grove dierenmishandeling?”

De misstanden omtrent het verdoven blijken niet alleen uit de beelden, maar ook uit de inspectierapporten die Animal Rights in bezit heeft: “Om 14h39 stel ik vast dat een zeug terug bij bewustzijn komt (oogleden open, hangt te trekken aan de ketting) net voor ze de broeibak in gaat. Op dat moment was geen personeelslid aanwezig om in te grijpen.” Dit zijn beelden die we ook kennen uit Tielt.

Uit de opgevraagde inspectierapporten blijkt dat het probleem met verdoving van varkens zeker al speelt sinds 2017. Op 12 januari van dat jaar noteert een keurder: “Bij het betreden van de slachtruimte waar de varkens opgetakeld en gekeeld worden, merk ik op dat meerdere dieren hangen te schreeuwen en te spartelen. De dieren zijn duidelijk niet goed verdoofd of komen terug bij bewustzijn nog voor ze gekeeld worden. De arbeiders doen gewoon verder.”

En dit blijft zo door gaan. Op 22 februari 2019 noteert een keurder bijvoorbeeld: “Als antemortem keurder stelde ik vast dat verschillende mestvarkens ter keling hangen te wachten terwijl deze volledig bij bewustzijn kwamen; t.t.z. de dieren trokken aan de ketting en maakten tierende geluiden.”

De vertwijfeling en frustratie over deze voortdurende problemen zijn tastbaar in de notities van keurders: “Dit zijn duidelijke inbreuken tegen de wettelijke bepalingen met betrekking tot dierenwelzijn die reeds gedurende enkele maanden een constant gegeven zijn en die niet meer getolereerd kunnen worden.”

“Er is iets structureel mis in de slachthuizen,” zegt Vermeulen, “de directie en medewerkers lijken volstrekt ongevoelig voor het lijden van de dieren, en de overheidsinstanties verantwoordelijk voor het toezicht op de slachthuizen lijken hun werk niet te doen.”

Aankomst in het slachthuis

Varkensboeren en transporteurs leveren nog steeds niet-transportwaardige dieren aan bij het slachthuis. Slachthuis, FAVV en Dierenwelzijn weten deze aanvoer klaarblijkelijk niet te beëindigen.

Varkens ervaren ongelofelijke angst en stress, en ongetwijfeld ook pijn, gedurende het gehele slachtproces, van aankomst tot de dood. De verdovingssystemen werken niet afdoende, waardoor voortdurend na-verdoofd moet worden, maar ook varkens bij bewustzijn gekeeld worden en/of een verschrikkelijke dood sterven, bijvoorbeeld door verdrinking in het broeibad. Dit speelt zeker al vanaf 2017 blijkt uit de inspectierapporten.

Het slachthuispersoneel is onvoldoende opgeleid om terugkerend bewustzijn bij de dieren te constateren of is ongeïnteresseerd in het lijden van de dieren. De (eind)verantwoordelijken in het slachthuis grijpen niet in.

Animal Rights eist de onmiddellijke sluiting van het slachthuis van Torhout, een onafhankelijk onderzoek naar het reilen en zeilen binnen het slachthuis en dat de verantwoordelijken voor het dierenleed binnen het slachthuis worden ontslagen en vervolgd.
Animal Rights eist een doorlichting van alle slachthuizen en dat de falende slachthuizen onmiddellijk worden gesloten.

Animal Rights eist tevens een onafhankelijk onderzoek naar het functioneren van de controlerende instanties.

Animal Rights eist onderzoek naar de verdovingsmethoden binnen de slachthuizen. Methodes die dierenleed bevorderen, zoals CO₂-vergassing, dienen onmiddellijk verboden te worden.

Animal Rights eist onderzoek naar de aanvoer van niet-transportwaardige dieren bij de slachthuizen en optreden (straffen en afnemen vergunningen) tegen de verantwoordelijke veeboeren en transporteurs.

Animal Rights eist een verbod op het gebruik in slachthuizen van alle drijfmiddelen (tasers, drijfstokken, rammelaars, etc.) en een verbod op het ‘kloppen’ van merktekens op dieren.

Animal Rights eist zwaardere straffen voor dierenmishandeling en een ‘eeuwig’ houdverbod, een verbod op werken met dieren, een verbod op het ‘bezit’ van dieren, voor daders van dierenmishandeling en/of -verwaarlozing.

Animal Rights eist een volledige inzet van de regering op een eiwittransitie van dierlijke producten naar plantaardige alternatieven, zodat deze horror-slachthuizen naar de geschiedenis verbannen kunnen worden.

Animal Rights dient een klacht in tegen het slachthuis vanwege de geconstateerde inbreuken. GAIA sluit zich hierbij aan.

Het gaat daarbij in de eerste plaats om de falende verdoving in Torhout. Uit de inspectierapporten blijkt dat dit probleem ten minste sinds 2017 bestaat en steeds terugkeert.

Daarnaast worden er niet-transportwaardige dieren aangeleverd. Dat wil zeggen dieren die kreupel zijn of andere verwondingen hebben. Dit is verboden.

Na de slacht