Animal Rights in beroep tegen jager die vosje Sammie doodschoot

Zondag 31 mei in Riemst hoorden bewoners een luide knal in een naburig veld. Een jong vosje van amper 10 weken oud werd dood gevonden net buiten zijn vossenburcht. Een anonieme getuige maakt daarop melding bij de Natuurinspectie. Twee dagen later was de jager opnieuw in de omgeving van de burcht -naar alle waarschijnlijkheid om ook de familie van Sammie te doden - waarop dezelfde getuige ook deze keer melding maakt. De Natuurinspecteurs kwamen ter plaatse en troffen de dader aan met zijn jachtwapen in zijn bezit. Later bekent hij het vossenjong te hebben gedood. Naast de gruweldaad op ethisch vlak maakt hij zich hierbij schuldig aan inbreuken op zowel het Jachtdecreet¹ als het Jachtvoorwaardenbesluit.² Zo jaagde hij buiten de vooropgestelde openingstijden van de jacht op de vos en dat nog eens tussen zonsondergang en zonsopgang. Sammie werd ook doodgeschoten in de directe omgeving van zijn burcht. Artikels 27, 40 en 53 van bovengenoemd besluit verbieden nochtans elke vorm van jacht of bestrijding binnen de vijftig meter van een vossen- of dassenburcht. Daarnaast overtreedt de jager ook de Wet betreffende de bescherming en het welzijn der dieren.³ Die wet verbiedt immers handelingen te plegen waardoor een dier zonder noodzaak pijn ondergaat of omkomt.

De verdediging pleitte dat de rechten van de jager geschonden zouden zijn op het moment van de bekentenis. Zo zou hij gewezen moeten zijn op zijn recht op bijstand van een advocaat. Een bekentenis in kader van het verzamelen van eerste inlichtingen verreist dit -in tegenstelling tot een effectief verhoor- echter niet. De eerste rechter volgde toch de verdediging waardoor de bekentenis werd geschrapt uit het dossier. Dat de jager Sammie wel degelijk doodschoot, wordt niet betwist. Wat wel werd aangevochten is de locatie en het tijdstip waarop de jager het vosje doodde. Omdat de bekentenis van de man nu op juridisch vlak nietig werd verklaard, was hier volgens de rechtbank onvoldoende bewijs voor. De vage lijn tussen wat aanzien wordt als het verzamelen van eerste inlichtingen en een effectief verhoor heeft er dus voor gezorgd dat de jager vrijuit gaat.

Het gegeven dat de dader de feiten in het oorspronkelijk proces-verbaal, waar de locatie en het tijdstip wél strafbaar zijn, niet betwistte, alsook de aangeboden minnelijke schikking betaalde, geven volgens ons wel degelijk blijk aan schuldherkenning.

Animal Rights is bovenal van mening dat een vermeende procedurefout niet opweegt tegenover het onnodig én onverschillig ontnemen van een leven.

Het pleidooi van de tegenpartij kenmerkte zich door het onbeschaamd bagatelliseren van het leven van een vos en door het in het belachelijke trekken van de wens van de getuige om anoniem te blijven. Enige vorm van inzicht in de ernst van het feit ontbrak volledig. Dat er met dergelijke minachting en nonchalance wordt omgegaan met het leven van (wilde) dieren is onaanvaardbaar.

Legon: "Door een veroordeling van de jager krijgt Sammie zijn leven spijtig genoeg niet terug. Maar we moeten verantwoording en gerechtigheid eisen voor dergelijke afschuwelijke daden. Dat levende wezens zomaar binnen de wet gedood kunnen worden is al onbegrijpelijk genoeg. Als dit dan ook nog eens gebeurt terwijl er een hele waslijst aan regels wordt overtreed, moet hier krachtig tegen opgetreden worden!"

Dat het Openbaar Ministerie ook in beroep gaat is alvast een goed teken. Animal Rights wacht nu af wanneer het Hof van beroep de zaak zal starten. Vanzelfsprekend houden wij jullie hiervan op de hoogte. Laten we samen blijven vechten voor gerechtigheid voor Sammie!